Να με θυμάσαι και όσο γερνάς θα σου φορώ μαύρα νύχια κοφτερά στο βλέμμα. Να με θυμάσαι και όταν γελάς θα σου στολίζω τους κυνόδοντες με αίμα. Εδώ θα στέκω σε αρώματα που ξέχασες να λικνίζομαι νωχελικά κάτω απ’ την γλώσσα σου που έκοψες. Να με θυμάσαι και όταν γελάς θα ρίχνω στα σκυλιά σάρκες ελπίδες Να με θυμάσαι και όταν κοιμάσαι θα περνώ στα ξημερώματα αλυσίδες Εδώ θα στέκω σε χοντρές στάλες ιδρώτα να πνίγομαι και να ξερνώ στης ατονίας σου την πόρτα Να με θυμάσαι πάντα λίγο πριν το τέλος και ότι αρχίζεις να μου λες να σημειώνω Πάντα δεμένοι εσύ τόξο εγώ βέλος να στρέφεις όπου αγαπάς και να σκοτώνω.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EpI9wBG9b2o
Ο αλέκτωρ λάλησε από απόσταση μα ο Χριστός βηματοδότης δώδεκα χτύπους πριν την Ανάσταση μόνος σταμάτησε σαν Δον Κιχώτης. Πάρα πάρα πολύ καλός παρά τους ... κακούς οιωνούς!
η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ σου κάπου με παραπέμπει ...μα δεν ξέρω που ακριβώς!:)
Τι κι αν θα ήθελα στην τρέλα της ανίας μου να εχω τα χέρια σου στα χέρια μου κλεισμένα να ’χω τραγούδια σου στα χείλη κρεμασμένα δεν σου αξίζει η σαπίλα της γενιάς μου. Έτσι είναι ΣΙΜΩΝ, έτσι! Ποιός άλλος να απολγηθεί για τη γενιά του αν δεν είναι ο ποιητής; Ο ποιητής ξαναλέω!!!!
Σίμωνα….λες τόσα πολλά, με λίγες λέξεις….αυτές οι δυο διαστάσεις του κόσμου, αυτή η λίμνη των λαθών, αυτό το άδειασμα και εν τέλει αυτή η υγιής επιστροφή! Ίσως είναι από τα λίγα «σκοτεινά» σου, που επιτρέπουν να φανεί…πίσω από το θολωμένο γυαλί, τόση πολλή ελπίδα! Πόσο υπέροχο αλήθεια! (και δεν ξέρω πώς και γιατί, άργησα να το ανακαλύψω)... Την καλησπέρα μου Σίμωνα!
Αγαπητέ φίλε,το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Το θέλω.Πολύ!Μπορώ να το τραγουδήσω ή καλύτερα μπορώ να τ'αγαπήσω με τον "τρόπο" μου;
ότι όσα γράφεις στέκονται και χωρίς εσένα...Δύναμη αρκετή τους έδωσες για ν' αυτονομηθούν. Καθηλωτικός και βαθύς όπως πάντα!
του κοσμου τα παιδια... οταν ερχονται πασχα και χριστουγεννα τα θυμομαστε και τα παιδια που και που... τοση η καταντια μας... συγχαρητηρια σιμων φιλε μου! καλο πασχα και καλη ανασταση...
Τα παιδιά ΣΙΜΩΝΑ τα παιδιά. Τίποτα άλλο. Συγκινείς με την ευαισθσία σου και το λόγο σου φίλε. Καλη Ανασταση και΄πάλι.
Ισοπαλία και ισορροπία Σιμωνα ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Ασε που,ισοδυναμία ειναι μιά λέξη ποιό επιστημονική. Σ'ευχαριστώ φίλε γιά το σχόλιο σου. ναι (πατ) μου αρεσει να τελειώνω τίς παρτίδες μου. χάσω, κερδίσω. Καλή Ανάσταση. Δημήτρης.Π
Κάνω παύσεις, για να έχω τη γαλήνη, γύρω και μέσα μου, να μπορώ να απολαύσω τούτο το αριστουργηματικό δημιούργημα...που με οδηγεί ίσια στον Παράδεισό σου Σίμωνα. Καταπληκτικό!!!
Η παρουσια σου εδώ,έχει και(!) κάτι ηρωικό .Όχι λεκτικά,καλλιτεχνικά,αισθητικά γενναίο.Αυτά, ξέρω πως δεν σε αφορούν.Είναι όμως, εκείνο το συστατικό της αυταπάρνησης,γνήσιο τέκνο μιας προσπάθειας που εμφορείται από την απόλυτη συνείδηση, πως αύταρκες είναι το σκέτο.Επιπλέον,νομίζω πως η βόλτα της σάχλας βρήκε επιτέλους ένα παγκάκι για να ξαποστάσει.
και να πετάξω σαν πουλί/ναι να πετάξω/να διαλυθώ σαν τον καπνό/και τότε μόνο να αφεθώ να χάσω...Μα σαν πετάξεις σαν πουλί...τίποτα πια δε χάνεις, μόνο τα ύψη συναντάς και τους αιθέρες φτάνεις...ούτε σ’ αγγίζει η οργή, ούτε θυμός σε πνίγει, και η στεριά και το νερό, μ’ αγάπη σε τυλίγει...Βλέπω ομορφιές στα Θέλω σου κι’ ακούω την ηχώ τους Σίμωνα...
να καταλαβες Σιμωνα , οτι η παρατηρηση μου σε σχολιο αλλου δεν ηταν , στο νοηματικο , αλλα στο τεχνικο μερος της σελιδας σου....Χαλασε η μπαρα και ουτε εγω , που μ ενδιαφερει να την διαβασω δεν μπορω....Πρεπει να μετακινω την μπαρα και χανω την αυτοσυγκεντρωση.....Δεν νομιζω να εχεις περισσοτερα δικαιωματα απο μενα η οποιον αλλον ,στην χρηση της σελιδας σου , ως προς την αναγνωση τουλαχιστον....Νομιζω εδω δεν θα πρεπει να διαφωνησεις....
Μόρσιμον ήμαρ...
ανυπαρξία τωρινών....να 'σαι καλά φίλε Αριστογείτονα....!
Αληθεια ηλπιζα , καταραμενε ποιητη , μετα την απευθειας γνωριμια μας , προσωπο με προσωπο , αλλα και χρονο επαρκη , διαπροσωπικης επικοινωνιας , να σταματουσαν επιτελους , τα κειμενα σου , να μου δημιουργουν , τοσο μεγαλες , εσωψυχικες διαταρχες.....Περιμενα , οι σεισμικες δονησεις να κοπασουν....Περιμενα ,οτι ανοδυνα , θα ανοιγα τα γραπτα σου......Ονειρο δυστυχως!....Και μαλιστα θερινης νυχτος!....Ακομα μαζευω τα κομματια μου , απο το τελευταιο της ......Τωρα ναι ! Θα πω!.....Εισαι ανιατος!.....Αλλα και αμειωτος!.....Σαν την θαλασσα ενος Ωκεανου....Και αφου , νομοτελειακα , ο λιγοτερο καθαρος , αν και ενγενει καθαρος , Ιουδας γινεται, ετουτο θα σου πω......Μετα απο την τελευταια μου αναγνωση , νιωθω πως θελω , με ολη την ψυχη μου να σε Βρισω! η το χειροτερο ακομα......Με το πρωτο αεροπλανο , να κατεβω , με του Ιουδα το φιλι να σε φιλησω!.....(Αλλωστε...παντα πιστευα , πως ο Ιουδας , ο ενας εκ των 12 , ελατρευε , τον Κυριο ,απ ολους πιο πολυ).....
Να πώ την αλήθεια, δεν περίμενα τέτοια προσέγγιση. Παρα πολύ ωραία γραμμένο. Ομως σαν κάτι να μου διαφεύγει. Ισως επειδή ήμουν στους ευτυχείς σε χώρο οικείο και ασφαλή ανάμεσα σε φίλους.
Σίμωνα, πότε επιτέλους θα πάψεις να μας εκπλήσσεις; Θα σου εξομολογηθώ πως κάθε φορά που βλέπω αυτό το σχοινί να ποζάρει στην οθόνη, ξέρω πως με περιμένει μια ανακατωσούρα στο στομάχι, στο μυαλό, στην ψυχή. Ποιος άλλος εκτός από σένα και το δάσκαλο, θα μπορούσε να τον σκιαγραφήσει τόσο καλά; Αυτό τον παράξενο αλήθεια, ταξιδιώτη της ζωής που μονάχα οι άγριες θάλασσες θα μπορούσαν να τον πάρουν αγκαλιά, γιατί σε μια γαλήνια θάλασσα, σίγουρα θα πνιγόταν...μα μέσα από τα κύματα που βολοδέρνει κερδίζει αυτή την ιδιόμορφη του ονείρου εφηβεία, για τούτο δε γερνά ποτέ, όπως γλυκά λέει και ο ίδιος, γιατί έχει κάτι αγγελούδια, σαν κι’ εσένα, γλυκούς φίλους, που ξέρουν να τον αγαπούν και με τα λόγια της καρδιάς να του μιλούν. Είσαι υπέροχος Σίμωνα!!!
Ισως , η αδιευκρινηστη ηλεκτρονικη ταυτοτητα , του Sebastian , να ειναι ειναι και η μοναδικη , που θα της αξιζε , αλλα και επιβαλλεται συναμα , να μεινει παντα αδιευκρινηστη ......Πως αλλιως , οταν τα σχολια του , ερχονται σαν αλλοκοσμο αερακι , να αγκαλιασσουν με ευαισθησια , αλλα και ακριβεια , ενα συνολικο γιγνεσθαι , απο μικροεπισοδεια , πυκνα , αλλα τοσο πολυτιμα , που απαιτουν την λυτρωση τους , μεσα απο εναν ,ακριβη προσδιορισμο .......Ερχονται , λοιπον τα σχολια του διανοουμενου ποιητη , σαν διατυπωση , εξωγηινου ανταποκριτη , που παιρνει πρωτα , για να ανταποδωσει , με ενα ακριβο διαταυτα , μεσα απο ενα τοσο ελκυστικο συννεφο , απο ακριβα , τοσο γνωριμα , αλλα και πρωτογνωρα συναμα νοηματικα αρωματα.....Οντως !!! Ας μεινει παντα αφανης και αγνωστος.....Αλλιως θα διατρεχει προφανως , τον κινδυνο , απο τον πρωτογονισμο μας....
Τώρα ρε Άρη μου τι να πω, γι’ αυτά που ανεβάζεις; Θέλω να σχολιάσω πίστεψέ με...μα προτιμώ, να σκύψω να ξαναδιαβάσω ακόμα μια, ακόμα δυο, ακόμα δέκα φορές αυτό το ποίημα, που το αφιερώνεις σ’ ένα άξιο ποιητή....κι’ έτσι διαβάζόντας το , ν’ ακούω ένα βιολί να κλαίει, εκεί δίπλα στη φωτιά ζωντανεύοντας τις λέξεις σου και την απίστευτη ομορφιά που αναβλύζουν!!!Τα σέβη μου, σε σένα και στο μεγάλο ποιητή που το αφιερώνεις...
Άρη μου, εγώ θα συνεχίζω να σου γράφω εδώ...κι’ ας με κρύβεις....Γέλασα πολύ όμως με τον Τάσο, τόσο παραστατικός!!! «Πες μου», λοιπόν....σμιλεύεις την αλήθεια με τις λέξεις κι’ όμως πίσω απ’ το τζάμι το θολό...εγώ βλέπω πως αξίζει τον κόπο να προσμένουμε το αύριο που θα ‘ρθει, κρατώντας τα γνήσια δικά μας όνειρα πλεγμένα στην ποδιά του...Είσαι όντως ποιητής και σ' αυτό δεν υπάρχει καμία δόση υπερβολής, πίστεψέ με..Καλό σου βράδυ.
η χρονοπεταλουδα))) Να'σαι καλα!
dhladh eisai kai esi pateras toy Vaggeli???? Tha trelathoume teloios deo mesa...
...με τα καθρεφτίσματα.Όλα τα αντίκείμενα γύρω μας μπορούν κάλλιστα να αντανακλούν φως ή σκοτάδι. Ίσως έχει να κάνει με το τι εκπέμπουμε κι εμείς. Πάντως οι στίχοι "Αχ και να έχανα τον στόχο για μιά μόνο φορά ,πρώτη φορά παρθένα αστοχία, λευκή, μακάρια αποτυχία." είναι εκπληκτικοί ΣΙΜΩΝ.
Μπράβο σου, φίλε μου, εκπληκτικό. Θα πρέπει να τον γνωρίζεις πολύ καλά τον τύπο που περιγράφεις. Το σίγουρο είναι ότι σου προξένησε πολύ δυνατά συναισθήματα για να γράψεις κάτι τόσο υπέροχο. Νά σαι καλά. Νά ναι καλά κι εκείνος να σου προσφέρει τέτοιες κορυφαίες εμπνεύσεις. Το ποίημά σου είναι εκπληκτικό!
ρε να πάρει!τώρα καταλαβαίνω όλους αυτούς τους επίδοξους μνηστήρες μελοποίησης των στίχων σου...Λόγια σαν το "Στους ποιητές της νιότης" είναι πολύ δύσκολό να τους αντισταθείς, κι ακόμα πιο δύσκολο να βρεις τόσο αξιόλογα εδώ μέσα...Αλλά πάλι, ευτυχώς! Όπως λέει κι ο φίλος Sebastian...
...και μην ξεχνάς άλλωστε οτι: ¨Η ποίηση είναι ένας φασιανός που χάνεται στους θάμνους¨ Στήβενς Ή οτι:¨'Οταν διαβάζουμε ένα καλό ποίημα, φανταζόμαστε πως κι εμείς θα μπορούσαμε να το έχουμε γράψει, πως το ποίημα προϋπήρχε μέσα μας.¨ Μπόρχες